Wprowadzenie.
Jak działa chromatografia cienkowarstwowa?
Przygotowanie.
Tworzenie chromatogramu.
Weź jeden plastikowy lub szklany słoik, wlej 10-15 ml wody, 4-5 kropli alkoholowego roztworu jodu. Mieszaj przez 7-10 minut. Spuścić wodę. Jod wytrąci się w wodzie po bokach słoika. Umieść słoik w pojemniku.
Współczynnik retencji
Po zakończeniu separacji poszczególne związki pojawiają się jako plamki oddzielone pionowo. Każda plamka ma współczynnik retencji (Rf), który jest równy odległości migracji w stosunku do całkowitej odległości pokonanej przez rozpuszczalnik. Wzór na Rf to Rf= odległość przebyta przez próbkę/odległość przebyta przez rozpuszczalnik.
Wartość Rf może być wykorzystywana do identyfikacji związków ze względu na ich unikalność dla każdego związku. Porównując dwa różne związki w tych samych warunkach, związek o większej wartości Rf jest mniej polarny, ponieważ nie przylega do fazy stacjonarnej tak długo, jak związek polarny, który miałby niższą wartość Rf. Na wartości Rf i odtwarzalność może wpływać wiele różnych czynników, takich jak grubość warstwy, wilgoć na płytce TLC, nasycenie naczynia, temperatura, głębokość fazy ruchomej, charakter płytki TLC, wielkość próbki i parametry rozpuszczalnika. Efekty te zwykle powodują wzrost wartości Rf. Jednak w przypadku grubości warstwy wartość Rf zmniejszyłaby się, ponieważ faza ruchoma porusza się wolniej w górę płytki.
Omówienie wyników
Metamfetamina - 0,55
Mefedron - 0,65
Wnioski.
Chromatografia służy do rozdzielania mieszanin substancji na ich składniki. Wszystkie formy chromatografii działają na tej samej zasadzie. W tym artykule wyjaśnię tę metodę, definiując Rf amfetaminy, metamfetaminy i mefedronu.
Płytki chromatograficzne mają fazę stacjonar ną (ciało stałe lub ciecz osadzoną na ciele stałym) i fazę ruchomą (ciecz lub gaz). Faza ruchoma przepływa przez fazę stacjonarną i przenosi ze sobą składniki mieszaniny. Różne składniki przemieszczają się z różną prędkością. Przyjrzymy się przyczynom tego zjawiska w dalszej części tej strony. Chromatografia cienkowarstwowa jest wykonywana dokładnie tak, jak mówi - przy użyciu cienkiej, jednolitej warstwy żelu krzemionkowego lub tlenku glinu pokrytego kawałkiem szkła, metalu lub sztywnego plastiku. Żel krzemionkowy (lub tlenek glinu) stanowi fazę stacjonarną. Faza stacjonarna do chromatografii cienkowarstwowej często zawiera również substancję, która fluoryzuje w świetle UV lub w komorze jodowej - z powodów, które zostaną przedstawione później. Faza ruchoma to odpowiedni ciekły rozpuszczalnik lub mieszanina rozpuszczalników.
Płytki chromatograficzne mają fazę stacjonar ną (ciało stałe lub ciecz osadzoną na ciele stałym) i fazę ruchomą (ciecz lub gaz). Faza ruchoma przepływa przez fazę stacjonarną i przenosi ze sobą składniki mieszaniny. Różne składniki przemieszczają się z różną prędkością. Przyjrzymy się przyczynom tego zjawiska w dalszej części tej strony. Chromatografia cienkowarstwowa jest wykonywana dokładnie tak, jak mówi - przy użyciu cienkiej, jednolitej warstwy żelu krzemionkowego lub tlenku glinu pokrytego kawałkiem szkła, metalu lub sztywnego plastiku. Żel krzemionkowy (lub tlenek glinu) stanowi fazę stacjonarną. Faza stacjonarna do chromatografii cienkowarstwowej często zawiera również substancję, która fluoryzuje w świetle UV lub w komorze jodowej - z powodów, które zostaną przedstawione później. Faza ruchoma to odpowiedni ciekły rozpuszczalnik lub mieszanina rozpuszczalników.
Żel krzemionkowy jest formą dwutlenku krzemu (krzemionki). Atomy krzemu są połączone przez atomy tlenu w gigantyczną strukturę kowalencyjną. Jednak na powierzchni żelu krzemionkowego atomy krzemu są przyłączone do grup -OH. Tak więc na powierzchni żelu krzemionkowego występują wiązania Si-O-H zamiast wiązań Si-O-Si. Schemat przedstawia niewielką część powierzchni krzemionki. Powierzchnia żelu krzemionkowego jest bardzo polarna i ze względu na grupy -OH może tworzyć wiązania wodorowe z odpowiednimi związkami wokół niej, a także siły dyspersyjne Van-der-Waalsa i przyciąganie dipol-dipol.
Potrzebujesz:
1. Strzykawka na 5 ml х 4
2. Plastikowy słoik do badania moczu х 4
3. Duże plastikowe pojemniki na żywność (lub jedna duża zlewka i plastikowy pojemnik) х 2
4. Płytka TLC z warstwą żelu krzemionkowego 5x10 cm (można wyciąć dużą płytkę nożyczkami).
5. Rozpuszczalniki: octan etylu, metanol, heksan (można zastąpić czterochlorkiem węgla), wodny roztwór amoniaku 10% lub więcej, alkoholowy roztwór jodu.
6. Miękki ołówek, linijka i szczypce
Nie zapomnij o rękawiczkach i respiratorze, przeprowadź eksperyment w wentylowanym pomieszczeniu.
1. Strzykawka na 5 ml х 4
2. Plastikowy słoik do badania moczu х 4
3. Duże plastikowe pojemniki na żywność (lub jedna duża zlewka i plastikowy pojemnik) х 2
4. Płytka TLC z warstwą żelu krzemionkowego 5x10 cm (można wyciąć dużą płytkę nożyczkami).
5. Rozpuszczalniki: octan etylu, metanol, heksan (można zastąpić czterochlorkiem węgla), wodny roztwór amoniaku 10% lub więcej, alkoholowy roztwór jodu.
6. Miękki ołówek, linijka i szczypce
Nie zapomnij o rękawiczkach i respiratorze, przeprowadź eksperyment w wentylowanym pomieszczeniu.
Tworzenie chromatogramu.
1. Należy przygotować płynny roztwór octan etylu:metanol:roztwór amoniaku 85:10:5. Na 10 ml należy wziąć 8,5 ml octanu etylu, 1 ml metanolu i 0,5 ml roztworu amoniaku i wymieszać.
2. Oczyść płytkę żelem krzemionkowym za pomocą tego roztworu. Umieść płytkę w roztworze na głębokość 3-4 mm w dużej zlewce (jak na rysunku 1). Możesz użyć pęsety do wygodnych manipulacji. Ważne: nie zwilżaj płytki wodą, ponieważ zostanie zepsuta. Płytkę należy trzymać w roztworze do momentu, aż rozpuszczalnik sięgnie górnej krawędzi płytki.
3. Zaczniemy od prostego przypadku. Istnieją cztery substancje: amfetamina (A), metamfetamina(L), kofeina(K) i mefedron(M).
Do tego eksperymentu należy uzyskać wolną bazę narkotyków. Umieść 10-15 mg próbki (kilka grudek) w szklanym (plastikowym) słoiku, czyste dwie krople wodnego roztworu amoniaku. Następnie wlej 3-4 krople heksanu lub czterochlorku węgla i wstrząsaj przez minutę. Wolna baza leku jest rozcieńczana w warstwie organicznej.
orów wolnej zasady
4. Teraz należy umieścić go na płytce chromatograficznej, która została przygotowana wcześniej. Weź igłę ze strzykawki i przytnij ją szczypcami, jak w przykładzie. Musisz uzyskać płaską krawędź.
Weź czystą i wysuszoną płytkę i narysuj ołówkiem linię ~5-6 mm w górę od dolnej krawędzi. Wszelkie oznaczenia na płytce pokazujące pierwotne położenie kropli muszą być również narysowane ołówkiem. Jeśli cokolwiek z tego zostało wykonane atramentem, barwniki z atramentu również będą się przemieszczać wraz z rozwojem chromatogramu. Zaznacz cztery kropki w równej odległości między nimi. Zanurzyć koniec igły w organicznej warstwie pierwszego roztworu środka odurzającego. Dotknąć płytki końcówką igły i zrobić małą plamkę o średnicy 3-4 mm, poczekać aż wyschnie, powtórzyć procedurę 10 razy. Powtórzyć etapy 2, 3 dla innych substancji.
Częsty błąd: nie rób dużych plam tłuszczu, ponieważ twoja substancja może nakładać się na inne substancje podczas eksperymentu.
5. Gdy plamy wolnych zasad wyschną, płytkę umieszcza się w płytkiej warstwie rozpuszczalnika w przykrytej zlewce. Ważne jest, aby poziom rozpuszczalnika znajdował się poniżej linii, na której znajduje się plamka. Poczekaj, aż linia frontu rozpuszczalnika osiągnie 4-5 mm przed górną krawędzią płytki i wyciągnij ją. Następnie narysuj ołówkiem linię na przedniej linii rozpuszczalnika. Wysuszyć na powietrzu.
6. Chromatogram umieszczony w zamkniętym pojemniku (takim jak inna zlewka przykryta szkiełkiem zegarkowym lub duże plastikowe pojemniki) wraz z kilkoma kryształkami jodu. Opary jodu w pojemniku reagują z plamkami na chromatogramie. Interesujące nas substancje mogą pojawić się jako kolorowe plamki. Obrysuj je ołówkiem i narysuj kropki w środku każdej plamki.
Można również użyć lampy UV o długości fali 254 i 365 nm.
Jak przygotować komorę jodową.Częsty błąd: nie rób dużych plam tłuszczu, ponieważ twoja substancja może nakładać się na inne substancje podczas eksperymentu.
5. Gdy plamy wolnych zasad wyschną, płytkę umieszcza się w płytkiej warstwie rozpuszczalnika w przykrytej zlewce. Ważne jest, aby poziom rozpuszczalnika znajdował się poniżej linii, na której znajduje się plamka. Poczekaj, aż linia frontu rozpuszczalnika osiągnie 4-5 mm przed górną krawędzią płytki i wyciągnij ją. Następnie narysuj ołówkiem linię na przedniej linii rozpuszczalnika. Wysuszyć na powietrzu.
Weź jeden plastikowy lub szklany słoik, wlej 10-15 ml wody, 4-5 kropli alkoholowego roztworu jodu. Mieszaj przez 7-10 minut. Spuścić wodę. Jod wytrąci się w wodzie po bokach słoika. Umieść słoik w pojemniku.
Współczynnik retencji
Po zakończeniu separacji poszczególne związki pojawiają się jako plamki oddzielone pionowo. Każda plamka ma współczynnik retencji (Rf), który jest równy odległości migracji w stosunku do całkowitej odległości pokonanej przez rozpuszczalnik. Wzór na Rf to Rf= odległość przebyta przez próbkę/odległość przebyta przez rozpuszczalnik.
W eksperymencie otrzymałem trzy plamki zamiast oczekiwanych czterech. Powtórzenie eksperymentu pokazuje, że kofeina nie jest eluowana roztworem octanu etylu:metanolu:amoniaku 85:10:5. Eksperymentalnie potwierdzono, że roztwór ten nadaje się do elucji narkotyków takich jak amfetamina, metamfetamina i mefedron.
Rf badanych narkotyków.
Amfetamina - 0,53Metamfetamina - 0,55
Mefedron - 0,65
Wyjaśnienie.
Mam dwie płytki z wynikami. Dwie zmierzone odległości między punktem początkowym a środkiem otoczonej plamki. Plamka amfetaminy znajdowała się 42 mm na pierwszej płytce i 49 mm na drugiej płytce od linii startu, linia frontu rozpuszczalnika znajdowała się odpowiednio 85 i 86 mm. Rf1=42/85=0.49, Rf2=49/86=0.52. Następnie obliczyłem średnią arytmetyczną 0,53. Te same obliczenia zostały wykonane dla innych substancji.
Mam dwie płytki z wynikami. Dwie zmierzone odległości między punktem początkowym a środkiem otoczonej plamki. Plamka amfetaminy znajdowała się 42 mm na pierwszej płytce i 49 mm na drugiej płytce od linii startu, linia frontu rozpuszczalnika znajdowała się odpowiednio 85 i 86 mm. Rf1=42/85=0.49, Rf2=49/86=0.52. Następnie obliczyłem średnią arytmetyczną 0,53. Te same obliczenia zostały wykonane dla innych substancji.
Wnioski.
Jak pokazuje eksperyment, można zmierzyć Rf leku i porównać ze znaną substancją na tej samej płytce. Wykonaj plamkę bazy wolnej od leku i 1-4 plamki innych leków, aby sprawdzić Rf. Jeśli plamki znajdują się w tej samej odległości od linii początkowej, prawdopodobnie są to te same substancje. Ponadto, jeśli uzyskasz kilka plamek z narkotyku, prawdopodobnie masz mieszaninę substancji. Niektóre leki mają wiele plam, ponieważ są mieszaniną leku i produktów ubocznych syntezy. Można je jednak porównać z innymi lekami za pomocą chromatografii cienkowarstwowej.
Attachments
Last edited by a moderator:
