Inleiding.
Hoe werkt dunne laag chromatografie?
Bereiden.
Het chromatogram maken.
Neem een plastic of glazen potje, giet er 10-15 ml water in en 4-5 druppels jodiumalcoholoplossing. Roer 7-10 minuten. Giet het water af. Jodium slaat neer in het water op de zijkanten van het potje. Doe dit potje in een container.
Retentiefactor
Nadat een scheiding is voltooid, verschijnen individuele verbindingen als verticaal gescheiden vlekken. Elke vlek heeft een retentiefactor (Rf) die gelijk is aan de gemigreerde afstand ten opzichte van de totale door het oplosmiddel afgelegde afstand. De Rf-formule is Rf= afstand afgelegd door monster/afstand afgelegd door oplosmiddel.
De Rf-waarde kan worden gebruikt om verbindingen te identificeren vanwege hun unieke karakter voor elke verbinding. Wanneer twee verschillende verbindingen onder dezelfde omstandigheden worden vergeleken, is de verbinding met de grotere Rf-waarde minder polair omdat deze minder lang aan de stationaire fase blijft kleven dan de polaire verbinding, die een lagere Rf-waarde zou hebben. Rf-waarden en reproduceerbaarheid kunnen worden beïnvloed door een aantal verschillende factoren zoals laagdikte, vocht op de TLC-plaat, verzadiging van het vaatje, temperatuur, diepte van de mobiele fase, aard van de TLC-plaat, grootte van het monster en oplosmiddelparameters. Deze effecten veroorzaken normaal gesproken een stijging van de Rf-waarden. In het geval van laagdikte zou de Rf-waarde echter dalen omdat de mobiele fase langzamer over de plaat beweegt.
Bespreking van de resultaten
Methamfetamine - 0,55
Mephedrone - 0,65
Conclusie.
Chromatografie wordt gebruikt om mengsels van stoffen te scheiden in hun componenten. Alle vormen van chromatografie werken volgens hetzelfde principe. In dit artikel zal ik deze methode uitleggen door de Rf van Amfetamine Methamfetamine en Mephedrone te definiëren .
Chromatografieplaten hebben een stationaire fase (een vaste stof, of een vloeistof ondersteund op een vaste stof) en een mobiele fase (een vloeistof of een gas). De mobiele fase stroomt door de stationaire fase en neemt de componenten van het mengsel met zich mee. Verschillende componenten verplaatsen zich met verschillende snelheden. De redenen hiervoor bekijken we verderop op deze pagina. Dunnelaagchromatografie wordt gedaan zoals het al zegt - met behulp van een dunne, uniforme laag silicagel of aluminiumoxide gecoat op een stuk glas, metaal of hard plastic. De silicagel (of het aluminiumoxide) is de stationaire fase. De stationaire fase voor dunne laag chromatografie bevat ook vaak een stof die fluoresceert in UV-licht of jodiumkamer - om redenen die je later zult zien. De mobiele fase is een geschikt vloeibaar oplosmiddel of mengsel van oplosmiddelen.
Chromatografieplaten hebben een stationaire fase (een vaste stof, of een vloeistof ondersteund op een vaste stof) en een mobiele fase (een vloeistof of een gas). De mobiele fase stroomt door de stationaire fase en neemt de componenten van het mengsel met zich mee. Verschillende componenten verplaatsen zich met verschillende snelheden. De redenen hiervoor bekijken we verderop op deze pagina. Dunnelaagchromatografie wordt gedaan zoals het al zegt - met behulp van een dunne, uniforme laag silicagel of aluminiumoxide gecoat op een stuk glas, metaal of hard plastic. De silicagel (of het aluminiumoxide) is de stationaire fase. De stationaire fase voor dunne laag chromatografie bevat ook vaak een stof die fluoresceert in UV-licht of jodiumkamer - om redenen die je later zult zien. De mobiele fase is een geschikt vloeibaar oplosmiddel of mengsel van oplosmiddelen.
Silicagel is een vorm van siliciumdioxide (silica). De siliciumatomen zijn via zuurstofatomen met elkaar verbonden in een reusachtige covalente structuur. Aan het oppervlak van de silicagel zijn de siliciumatomen echter verbonden met -OH-groepen. Aan het oppervlak van de silicagel heb je dus Si-O-H bindingen in plaats van Si-O-Si bindingen. Het diagram toont een klein deel van het oppervlak van silicagel. Het oppervlak van de silicagel is zeer polair en kan door de -OH groepen waterstofbruggen vormen met geschikte verbindingen eromheen, evenals Van-der-Waals dispersiekrachten en dipool-dipool attracties.
Je hebt nodig:
1. Spuit voor 5 ml х 4
2. Plastic urinetestpotje х 4
3. Grote plastic bakjes voor voedsel (of een groot bekerglas en plastic bakje) х 2
4. TLC-plaat met silicagellaag 5x10 cm (je kunt een grote plaat knippen met een schaar)
5. Oplosmiddelen ethylacetaat, methanol, hexaan (kan worden vervangen door tetrachloorkoolstof), ammonia waterige oplossing 10% of hoger, jodium alcohol oplossing
6. Zacht potlood, liniaal en tang
Vergeet handschoenen en een ademhalingstoestel niet, zorg voor een experiment in een geventileerde ruimte.
1. Spuit voor 5 ml х 4
2. Plastic urinetestpotje х 4
3. Grote plastic bakjes voor voedsel (of een groot bekerglas en plastic bakje) х 2
4. TLC-plaat met silicagellaag 5x10 cm (je kunt een grote plaat knippen met een schaar)
5. Oplosmiddelen ethylacetaat, methanol, hexaan (kan worden vervangen door tetrachloorkoolstof), ammonia waterige oplossing 10% of hoger, jodium alcohol oplossing
6. Zacht potlood, liniaal en tang
Vergeet handschoenen en een ademhalingstoestel niet, zorg voor een experiment in een geventileerde ruimte.
Het chromatogram maken.
1. Je moet een vloeibare oplossing ethylacetaat:methanol:ammoniak 85:10:5 bereiden. Voor 10 ml moet je 8,5 ml ethylacetaat, 1 ml methanol en 0,5 ml ammoniakoplossing nemen en mengen.
2. Maak de plaat met silicagel schoon met deze oplossing. Plaats de plaat in de oplossing, 3-4 mm diep in het grote bekerglas (zoals in afbeelding 1). Je kunt een pincet gebruiken voor comfortabele manipulaties. Belangrijk: maak de plaat niet nat met water want dan wordt hij bedorven. Je moet de plaat in de oplossing houden tot de voorkant van het oplosmiddel tot aan de bovenrand van de plaat.
3. We beginnen met een eenvoudig geval. Er zijn vier stoffen: amfetamine(A), methamfetamine(L), cafeïne(K) en mephedrone(M).
Voor dit experiment moet je een vrije basis van drugs krijgen. Doe 10-15 mg van het monster (een paar klontjes) in een glazen (plastic) pot, puur twee druppels waterige ammoniakoplossing. Giet er dan 3-4 druppels hexaan of tetrachloorkoolstof bij en schud een minuut. De vrije base van je geneesmiddel wordt verdund in de organische laag.4. Nu moet je het op de chromatografieplaat plaatsen, die al eerder was voorbereid. Neem een naald van een injectiespuit en knip deze door met een tang, zoals in het voorbeeld. Je moet een platte rand krijgen.
Neem een schone en gedroogde plaat en trek een potloodlijn ~5-6 mm omhoog vanaf de onderrand. Etiketten op de plaat die de oorspronkelijke positie van de druppel aangeven, moeten ook met potlood worden aangebracht. Als dit met inkt is gedaan, zullen de kleurstoffen uit de inkt ook verschuiven als het chromatogram zich ontwikkelt. Markeer vier punten met gelijke afstand ertussen. Dompel het uiteinde van de afgeknipte naald in de organische laag van de eerste verdovende oplossing. Raak de plaat aan met de punt van de naald en maak een kleine vlek met een diameter van 3-4 mm, wacht tot het droog is en herhaal de procedure 10 keer. Herhaal stap 2 en 3 voor andere stoffen.
Veelgemaakte fout: maak geen grote vetvlek, omdat je stof een andere stof kan overlappen tijdens het experiment.
5. Wanneer de vlekken van vrije basen droog zijn, wordt de plaat in een ondiepe laag oplosmiddel in een afgedekt bekerglas geplaatst. Het is belangrijk dat het niveau van het oplosmiddel zich onder de lijn met de vlek bevindt. Wacht tot de voorkant van het oplosmiddel 4-5 mm voor de bovenrand van de plaat is en trek het eruit. Teken daarna een potloodlijn op de voorkant van het oplosmiddel. Droog het aan de lucht.
6. Plaats het chromatogram in een afgesloten vat (zoals een ander bekerglas bedekt met een horlogeglas of grote plastic containers) samen met een paar jodiumkristallen. De jodiumdamp in de houder reageert met vlekken op het chromatogram. De stoffen waarin je geïnteresseerd bent kunnen tevoorschijn komen als gekleurde vlekken. Trek ze na met een potlood en teken stippen in het midden van elke vlek.
Je kunt ook een UV-lamp met een golflengte van 254 en 365 nm gebruiken.
Hoe maak je een jodiumkamer klaar?Veelgemaakte fout: maak geen grote vetvlek, omdat je stof een andere stof kan overlappen tijdens het experiment.
5. Wanneer de vlekken van vrije basen droog zijn, wordt de plaat in een ondiepe laag oplosmiddel in een afgedekt bekerglas geplaatst. Het is belangrijk dat het niveau van het oplosmiddel zich onder de lijn met de vlek bevindt. Wacht tot de voorkant van het oplosmiddel 4-5 mm voor de bovenrand van de plaat is en trek het eruit. Teken daarna een potloodlijn op de voorkant van het oplosmiddel. Droog het aan de lucht.
Neem een plastic of glazen potje, giet er 10-15 ml water in en 4-5 druppels jodiumalcoholoplossing. Roer 7-10 minuten. Giet het water af. Jodium slaat neer in het water op de zijkanten van het potje. Doe dit potje in een container.
Retentiefactor
Nadat een scheiding is voltooid, verschijnen individuele verbindingen als verticaal gescheiden vlekken. Elke vlek heeft een retentiefactor (Rf) die gelijk is aan de gemigreerde afstand ten opzichte van de totale door het oplosmiddel afgelegde afstand. De Rf-formule is Rf= afstand afgelegd door monster/afstand afgelegd door oplosmiddel.
In het experiment heb ik drie spots gekregen in plaats van de verwachte vier. Herhaling van het experiment laat zien dat cafeïne niet wordt geëlueerd door een oplossing van ethylcetaat:methanol:ammoniak 85:10:5. Experimenteel is goedgekeurd dat deze oplossing geschikt is voor het elimineren van cafeïne. Experimenteel is goedgekeurd dat deze oplossing geschikt is voor het elueren van drugs zoals amfetamine, methamfetamine en mephedrone.
Rf van bestudeerde drugs.
Amfetamine - 0,53Methamfetamine - 0,55
Mephedrone - 0,65
Uitleg.
Ik heb twee platen met resultaten. Twee gemeten afstanden tussen de startstip en het midden van de omcirkelde spot. Amfetaminespot ging 42 in de eerste plaat en 49 mm in de tweede plaat vanaf de startlijn, oplosmiddelvoorlijn ging respectievelijk 85 en 86 mm. Rf1=42/85=0.49, Rf2=49/86=0.52. Vervolgens heb ik het rekenkundig gemiddelde berekend op 0,53. Dezelfde berekeningen zijn gemaakt voor andere stoffen.
Ik heb twee platen met resultaten. Twee gemeten afstanden tussen de startstip en het midden van de omcirkelde spot. Amfetaminespot ging 42 in de eerste plaat en 49 mm in de tweede plaat vanaf de startlijn, oplosmiddelvoorlijn ging respectievelijk 85 en 86 mm. Rf1=42/85=0.49, Rf2=49/86=0.52. Vervolgens heb ik het rekenkundig gemiddelde berekend op 0,53. Dezelfde berekeningen zijn gemaakt voor andere stoffen.
Conclusie.
Zoals het experiment laat zien, kun je de Rf van je geneesmiddel meten en vergelijken met een bekende stof in dezelfde plaat. Maak een vlek van je geneesmiddel zonder basis en 1-4 vlekken van andere geneesmiddelen om Rf te controleren. Als de vlekken zich op dezelfde afstand van de startlijn bevinden, dan gaat het waarschijnlijk om dezelfde stof. Als je meerdere vlekken krijgt van je drug, dan heb je waarschijnlijk een mengsel van stoffen. Sommige drugs hebben meerdere vlekken omdat ze een mengsel zijn van drugs en bijproducten van synthese. Je kunt ze echter met dunne laag chromatografie vergelijken met andere drugs.
Attachments
Last edited by a moderator:
